لازمۀ مهربان بودن، تحمل نامهربانیهاست. لازمۀ عدالتطلبی برای جامعه، تحمل بیعدالتیها علیه خود است. لازمۀ خدمت به دیگران، تحمل قدردانی نشدن است. آدم حسابی شدن تحمل و ظرفیت میخواهد.
منبع: بیان معنوی
لازمۀ مهربان بودن، تحمل نامهربانیهاست. لازمۀ عدالتطلبی برای جامعه، تحمل بیعدالتیها علیه خود است. لازمۀ خدمت به دیگران، تحمل قدردانی نشدن است. آدم حسابی شدن تحمل و ظرفیت میخواهد.
محبت داشتن به دنیا طبیعی است اما توانایی دل کندن از دنیا هم طبیعی است به دلیل اینکه انسان با دنیاطلبی شروع میکند ولی نمیتواند در دنیادوستی باقی بماند. باید دید دنیا برای هرکسی کی و چگونه به پایان میرسد و انسان از آن دلزده میشود. بعضیها با تحمل رنج، از دنیا دلزده میشوند، بعضیها با تفکر در آخرت و ...
دنیا محلۀ صبر است و انسان موجودی عجول؛ خدا اجازه نمیدهد خیلی از کارها به سرعت انجام پذیرد چون صبر پایۀ اصلی امتحانات و رشد انسان است. نتیجۀ رفتارهای خوب و بد ما هم معمولاً در دراز مدت به انسان میرسد.
عدالت یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد. اما اینکه سرجای هرچیز کجاست، کاملش را فقط خدا میداند. حالا بعضیها با ترازوی درک اندک خود از عدالت، میخواهند بسنجند و ببینند خدا عادل است یا نه؟! بعضیها با همین ترازوی کوچک، عدالت پیامبر(ص) را اندازه میگرفتند که آخر سر خوارج شدند.
شاد زندگی کردن لازمۀ شاد بندگی کردن است. کسی که از زندگی خود راضی نیست، از بندگی کردن هم خوشحال نخواهد بود. باید به مشکلات به گونهای نگاه کنیم که شاکی نباشیم و شاکر باشیم تا بتوانیم شیرین بندگی کنیم.
نماز پیوندی است میان گذشتۀ حیات انسان با آیندۀ آن. در نماز یادآوری میکنی از کجا آمدهای و به کجا خواهی رفت. در نماز به یاد میآوری عدم بودهای و دیگر هرگز معدوم نخواهی شد. نماز به یادت می آورد از خاک سر برآوردهای و به خاک سر خواهی گذاشت.
ما از اول میدانستیم نمیتوانیم عظمت مقام حضرت زینب(س) را درک کنیم. ما میدانستیم زینب کبری ـ سلام الله علیهاـ رکن اصلی حماسه عاشورا هستند؛ اما نمیدانستیم حرمش محل تربیت سربازان مقدمهساز ظهور میشود و مظلومیت خانهاش، بیدارکنندۀ میلیونها مؤمن و زمینهساز فرج خواهد شد. همانطور که حضرت زینب(س) نگذاشت حماسۀ حسینی پایان یابد و موجب استمرار آن در بستر تاریخ شد، آغازگر حماسه ظهور هم شده است. انشاءالله.
حرص ما به مادیات نمیگذارد از معنویات بهره ببریم. مادیات ما تضمین شده است و در وقت خودش به دست ما خواهد رسید. ما فقط باید فکر کسب معنویات باشیم، چون مادیات را به اندازۀ تقدیر به ما میدهند ولی معنویات را به اندازۀ تقاضایمان به ما خوهند داد. حداقل تلاش برای مادیات کافی است، اما تلاش برای معنویات تمامی ندارد.
بازیها و سرگرمیها را باید جدی گرفت؛ چون سرگرمیهای ما، تعیینکنندهترین بخشهای زندگی ما هستند. آنقدر که ما در هنگام تفریحات و سرگرمیها تحت تأثیر قرار میگیریم، کارهای جدی در ما تأثیرگذار نیستند. چون معمولاً سرگرمیها را با میل خودمان انتخاب میکنیم و با لذت به سراغ آنها میرویم. خوش به حال کسانی که سرگرمیشان قرآن است.
شناسنامههای ما صادره از مدینه است. خانه مادری ما کوچه بنی هاشم، در نیم سوخته است. ما فقط قبر مادر را گم کردهایم ولی هیچگاه مادر خود را فراموش نمیکنیم. البته بیش از فرزندان، این مادر است که هیچوقت فرزندان خود را از یاد نمیبرد. این حرفها یعنی دین ما مدیون فاطمه است و این مادر است که تمام فرزندان خود را دور حسینش جمع کرده است. کاش همه عالم میدانستند مادر مظلوم این امت دختر دلبند پیامر(ص) است. اگر دین ما را به فاطمه میشناختند آنوقت بسیاری از اتهامات که به اسلام میزدند خنثی میشد و دلها بیش از پیش به ما نزدیکتر میشد.